Heparin-Antikoagüle Plazmanın Biyokimyasal Test Sonuçları Üzerindeki Etkisi

Günümüzde tıbbi teknolojinin sürekli gelişimi, hastalıkların tanı ve ayrımında yardımcı olan test yöntemlerinin artmasına tanık olmuştur. Geçmişte biyokimyasal testler serum ayrımı yoluyla gerçekleştiriliyordu. Bu arada, heparin-antikoagüle plazmanın biyokimyasal testlerde kullanımı nispeten yaygın bir klinik muayene yöntemidir. Heparin-antikoagüle plazma daha hızlı elde edilebilir. Heparin, sülfat grupları ve çoklu negatif yükler içeren, büyük molekül ağırlıklı bir mukopolisakkarittir. İyi bir antikoagülan etkiye sahiptir ve plazmadaki trombin ve tromboplastin aktivitesini inhibe ederek antikoagülan etkiyi sağlayabilir. Acil hastalarda biyokimyasal testler yapılırken, heparin-antikoagüle plazmanın test için kullanılması, plazmada trombositlerin yoğun bir şekilde birikmesini önleyebilir. Heparin düşük konsantrasyonlarda bile plazmadaki serin proteazların aktivitesini inhibe edebilir, plazma faktör X'in fonksiyonunu bloke edebilir, trombinin katalizini önleyebilir ve kandaki faktörlerin çoğunun etkileşimini devre dışı bırakarak çeşitli bileşenlerin stabilitesini koruyabilir.

Santrifüjlenmiş serum ve plazmanın ALT (Alanin Aminotransferaz), AST (Aspartat Aminotransferaz), CK (Kreatin Kinaz), GLU (Kan Glikozu), CHOL (Toplam Kolesterol), TG (Trigliseridler), CRE (Kreatinin), UA (Ürik Asit), TBIL (Toplam Bilirubin) ve BUN (Kan Üre Azotu) gibi biyokimyasal göstergelerini test edin. Bir elektrolit analizörü kullanarak K⁺ (Potasyum), Na⁺ (Sodyum) ve CL⁻ (Klorür) değerlerini belirleyin.

Araştırma sonuçlarında, antikoagüle edilmiş plazma örnekleri ile ayrılmış serum örnekleri arasında K⁺, Cl⁻ ve Ca²⁺ gibi iyon indikatörleri açısından anlamlı bir fark görülmemiştir (P > 0,05). Ancak, sodyum iyonlarının konsantrasyonu testte anlamlı bir değişiklik göstermektedir: antikoagüle edilmiş plazmadaki sodyum iyonlarının konsantrasyonu ayrılmış serumdakinden daha düşüktür. Bunun temel nedeni, heparin-antikoagüle edilmiş plazmanın kan pıhtılaşmasını inhibe edebilmesi ve stabilitesini koruyabilmesidir. Ayrıca, biyokimyasal indikatörlerin karşılaştırılmasında, antikoagüle edilmiş plazma ile ayrılmış serum arasında Cr (Kreatinin), ALT (Alanin Aminotransferaz) ve AST (Aspartat Aminotransferaz) açısından anlamlı bir fark görülmemiştir (P > 0,05). Ancak, GLU (Kan Glikozu) açısından antikoagüle edilmiş plazmadaki seviye ayrılmış serumdakinden daha yüksekti. Bunun nedeni, heparinin kendisinin antikoagülan bir etkiye sahip olması ve bu sayede test örneğinin orijinal aktivitesini koruyabilmesi ve plazma pıhtılaşmasını önleyebilmesidir. Buradan heparin-antikoagülanlı plazmanın biyokimyasal testlerde istenilen şartları sağladığı ve hastaların tedavisine katkı sağlayabileceği anlaşılmaktadır.

Özetle, hastalarda biyokimyasal testler yapılırken heparin-antikoagülanlı plazma kullanımı plazmanın hızlı bir şekilde ayrılmasını sağlamakta ve test sonuçları nispeten doğru olmaktadır.

Referanslar

Yao Li.   Heparin Sodyum-Antikoagüle Plazmanın Acil Biyokimyasal Test Sonuçları Üzerindeki Etkisi[J]. Asya-Pasifik Geleneksel Tıp, 2010, 9(15): 739-740.

(https://www.aptm.com.cn/CN/1673-2197/home.shtml)

Zhou Chunli. Acil Biyokimyasal Testlerde Heparin-Antikoagüle Plazmanın Etki Analizi[J]. Çin Bütünsel Tıp Dergisi, 2023, 8.

(https://sns.wanfangdata.com.cn/sns/perio/zxyjh/?tabId=article&publishYear=2025&issueNum=01&isSync=0&page=1)

Chen Min. Acil Biyokimyasal Testlerde Heparin-Antikoagüle Plazma Uygulamasının Uygulanabilirliğine İlişkin Analiz[J]. World Latest Medicine Information Abstracts, 2019, 19(75): 175+179.

(https://sns.wanfangdata.com.cn/perio/sjzxyy-e)